Już na wstępie warto zaznaczyć istotną sprawę. Powody, dla których dziecko nie chce chodzić do szkoły można oczywiście pogrupować. Można wyszczególnić powody błahe (dziecko czerpie z negatywnych wzorców telewizyjnych bądź internetowych i próbuje je wprowadzać w życie), powody środowiskowe (dziecko wpada w złe towarzystwo i kultywuje negatywne wartości), powody emocjonalne (dziecko jest nadwrażliwe i źle znosi towarzystwo rówieśników oraz twarde, szkolne reguły), powody rodzinne i społeczne (dziecko wstydzi się np. ubóstwa lub tego, że jest z niepełnej rodziny), a także powody związane ze zdrowiem (choroby i zaburzenia). Ale jednocześnie trzeba pamiętać, że te powody często się przeplatają i nakładają na siebie. A zatem dlaczego dziecko nie chce chodzić do szkoły?
Szukając powodów dobrze jest zaczynać od siebie!
I nie – nie chodzi o to, by się obwiniać. Uczynienie z siebie biczownika, lub posypywanie głowy popiołem niczego nie poprawi. Natomiast zdrową zasadą jest zadawanie sobie pytania: „Co robię źle?” i korygowanie własnych błędów. Jeżeli zauważasz, że Twoje dziecko nie chce chodzić do szkoły, to automatycznie oznacza to, że istnieje jakiś problem, na który trzeba zareagować. Być może należało zareagować wcześniej, ale to już jest bez znaczenia, bo „wcześniej” już minęło. Jest „teraz”, więc zareagować trzeba teraz. Być może część powodów, dla których Twoje dziecko nie chce chodzić do szkoły, już znasz – tylko nie do końca potrafisz im zaradzić. Być może uważasz, że nie masz wpływu na to, że dziecko cierpi na jakąś chorobę i z tego powodu jest słabsze od rówieśników i narażone na ataki (psychiczne lub nawet fizyczne). A może uważasz, że nie masz wpływu na to, z jakimi rówieśnikami dziecko ma kontakt poza domem. W takich, czy innych sytuacjach, gdy stwierdzasz, że nie możesz nic, więc nie robisz nic – JEST TO BŁĄD.
Problem może leżeć w samej szkole, ale nie musi!
Szkoła nie jest instytucją doskonałą. Nie każde dziecko czuje się w szkole dobrze i naprawdę powody można wyliczać niemal bez końca. Ale szkoła jest także wyśmienitą płaszczyzną do manifestacji buntu lub problemów wynikających skądinąd. Dziecko zawsze szuka rozwiązań najprostszych. Jeżeli chce zamanifestować swój sprzeciw wobec czegokolwiek, to opuszczanie lekcji jest doskonałym sposobem, by to uczynić. Działa to trochę na zasadzie „na złość babci uszy odmrożę”, ale… działa! Bo dziecko zwraca na siebie uwagę. I najczęściej tego właśnie potrzebuje.
Obojętnie, gdzie leży problem, najważniejsze jest, by go znaleźć!
Pamiętaj, że z takim problemem nie musisz walczyć samodzielnie. Istnieją placówki, które potrafią właściwie zdiagnozować przyczynę, określić podłoże istniejącego problemu, a także wskazać metodykę postępowania. Jeżeli Twoje dziecko nie chce chodzić do szkoły, to nie można tego lekceważyć. Bo to jest już bardzo wyraźny sygnał, że należy podjąć jakieś kroki. We właściwym kierunku. Najlepszym kierunkiem jest oczywiście profesjonalna Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży.
Dlaczego warto zaufać, że to działa?
- Z dzieckiem spotka się doświadczony psycholog, który wie, jak dotrzeć do źródła problemów.
- Dziecko chętniej otworzy się w rozmowie z psychologiem, bo nie będą go ograniczać żadne blokady, które być może istnieją w relacjach między dzieckiem a Tobą.
- Zdiagnozowanie problemu to jedno, dobór właściwej terapii to drugie, a wprowadzenie tej terapii w życie – to trzecie. Dobra poradnia zajmie się wszystkim.
- Specjalista przeprowadzi rozmowę również z Tobą. Nawet kilka rozmów. Pomoże Ci na każdym etapie naprawiania błędów i eliminowania przyczyn problemu.
Dlaczego dziecko nie chce chodzić do szkoły? Bo chce, aby ktoś się tym odpowiednio zainteresował i zajął. Najlepszy czas, by zareagować, JEST TERAZ!
Podsumowanie
Odmowa chodzenia do szkoły może wynikać z wielu nakładających się przyczyn: emocjonalnych, społecznych, zdrowotnych czy środowiskowych. Czasem dziecko szuka w ten sposób uwagi lub próbuje wyrazić bunt. Zamiast szukać winnych, warto skupić się na zrozumieniu problemu i poszukać wsparcia, np. w poradni zdrowia psychicznego. Kluczowe jest, by nie ignorować sygnałów i zareagować jak najszybciej – z empatią i gotowością do działania.
Materiał prasowy
